to, co w innych tego typu obrazach wyzyskuje się do końca, tu jest dawkowane: widok zadymionej, wojennej panoramy miasta widzimy w części ekranu, potwora - bardzo krótko, sceny masowe - fragmentarycznie, a też życia osobistego bohaterów nie obejmujemy w szerszej perspektywie. {UWAGA - małe spoilerki:} -Z pewnością, radykalnie zwiększa to moc wrażeń u widza, ale czy buduje coś więcej? W drugiej części "napisów" pojawia się muzyka, wzniosła, refleksyjna, która mogłaby towarzyszyć pewnym filozoficznym, głębszym sekwencjom filmu, tych jednak brak - bo tak twórcy założyli (jest jedna: dowód miłości ofiarnej, powrót do dziewczyny przygniecionej ścianą).
Pamiętam, jak czytałem "Wojnę światów" i tam opis wizji życia w podziemiu zbuntowanych przeciw Marsjanom Ziemian był czymś więcej niż fantazją dla fantazji, przynajmniej dla nas, doświadczonych przez despotyzmy XX w. lub je znających. Ta jedna z pierwszych powieść SF była moim zdaniem czymś więcej, zawierała pewne 2. dno. W tym filmie koncentrując się na emocjach i realizmie chyba tracimy coś innego, szansę na wymiar jakiegoś uogólnienia czy prowokacji intelektualnej. Z tym wyjątkiem: ukazano bardzo pięknych młodych ludzi, jak taplają się w śmiesznostkach, ulegając np.plotkarstwu na przyjęciu, i zderzono to z wyzwaniem walki o życie i postawą miłości ofiarnej, z decyzją powrotu.
(Dodam, że taki "King kong" z 2005 r. pokazuje ciekawe sylwetki psychologiczne bohaterów, np.cynicznego filmowca, co potem dobrze harmonizuje z drastycznością walki ludzi ze zwierzęciem, nadal mimo burzenia miasta niewinnym, bo podstępnie sprowadzonym do NYC.- jest to więc film o pysze cywilizacji, jest ciekawy inny wymiar).